Friso

Friso

Mijn leven is overzichtelijk.

Een moeder die Beatrix heet
en Mabel, mijn Mijn.

Samen laten we onze meiden groeien.

Ik ben

al vierenveertig jaar Friso
en over een half uur

ga ik skiën met Florian

omdat ik wil weten.

Ik wil altijd weten.

Mabel zegt

dat de sneeuw zo zacht is

dat het hard kan aanvoelen

en zwart en glad

en duister.

Ze heeft er vanmorgen naar gekeken

met de dromerige ogen

waarin ik graag verdwijn

als onze wimpers in elkaar grijpen.

Mabel vindt

dat ik een goede skiër ben.

Ik bloosde volgens mij

toen ze het in mijn oor lispelde

zoals ik altijd bloos

bij alles wat ze zegt.

Nou ja.

Bij bijna alles.

Tot later papieren bootje.

Tot zo.

Mabel

Ik sluip door je hoofd
terwijl ik mijn best doe

om je niet wakker te maken.
Je slaapt, Friso.

Ik ben op zoek naar je dromen

maar ze zijn onzichtbaar

alsof ze zich hebben verstopt.

Mijn gedachten dwalen in je hoofd

maar ze bereiken je niet.
Het is net of je aan een overkant staat

en naar jezelf kijkt

zonder dat je inziet

dat je niet hier staat

maar daar.

Ik zie je worsteling,

je onrust.

Je woelen en de paniek

achter je gesloten ogen

of is het mijn onrust?

Ik zou jouw gedachten
willen laten dromen.

Ik zou ze willen overnemen

om ze voor je te rangschikken
opdat je straks weer zelf

de mooiste gedachten droomt.

Friso

Er sluipt iemand

op kousenvoeten
door mijn hoofd.
Bijna onopgemerkt

vrijwel onhoorbaar
en niet te voelen.
Toch weet ik het zeker

zonder dat ik voel wie het is.
Ben jij het, mama?

Of jij, Mabel, lieve vrouw?
Of jullie, Luana en Zaria?
Niet weten
maakt het vinden leuker.
Vertel het me niet,

antwoord niet,
laat me vinden

tussen mooie gedachten

en uitgedroomde dromen.
Uiteindelijk zie ik je

waarna ik weet

wat ik nu niet weet -

en nog niet hoef te weten

want wie op kousenvoeten

door mijn hoofd sluipt

heeft een reden

om zich niet bekend te maken.

Mabel

Ik heb nieuwe zinnen gevonden.
Woorden,

dromen

en herinneringen.

Ze zijn, Friso,

een optelsom
van op een rij gezette gedachten.

Van losse dagboekflarden

die we hebben gelezen

om er achter te komen

wie je nog meer bent

op de momenten

dat je de rust nam

om naar jezelf te kijken

en hoe je misschien wel denkt.
Ik weet dat jouw traagste gedachten
nog veel sneller gaan
dan de snelste manier van schrijven.
Ik wil je gedachten graag samenvatten

en mijn woorden toevoegen

aan de woorden die je schreef.

Op die manier wil ik het nieuwe verhaal

aan je voorlezen.

Ik wil nieuwe gedachten toevoegen

aan je dromen

wil de gedachten aanvullen

vanaf het moment

dat jouw gedachten

je dromen

even stilstonden.
Ik weet niet
in welke volgorde je je dagboekflarden schreef.

Er staat geen datum bij

en ik vind ze overal

waar jij ze voor jezelf

hebt achtergelaten

Ik vond ze zonder zoeken

en denk dat het jou helpt

als ik ze aan je voorlees

samen met mijn gedachten er tussen door.

Ik weet niet altijd hoe je je voelde
toen je ze schreef
en je dromen of werkelijkheden samenvatte.
Ik lees jouw gedachten, Friso
en misschien geef je nu nieuwe woorden

waardoor je gaat begrijpen

waarom ik rondloop
in jouw hoofd.

Ik laat je kijken naar mijzelf
zoals ik nu kijk naar jou en je dagboekwoorden,

jouw dromen

en herinneringen

lieve, lieve Friso.

Mabel

Ik weet het.
Ik ga uiteindelijk

ook die kamer

in je hoofd openen.

Dat weet ik.

Maar ik wacht er nog even mee.

Het liefst tot het moment

dat ik zeker weet

dat je er klaar voor bent.
Eerst moet ik je laten zien

wat er nog meer is.
Ik denk

dat je veel niet meer weet

of veel nog niet weet.

Vergeten

weggestopt

opgeborgen

in die laatste kamer.

Ik weet het.

Ik heb de sleutels

en de rust

om te kijken

te beschrijven

en te ontrafelen

waar jij een andere rust hebt

dan ik

en niet van een afstand kan kijken

naar jezelf

en wat je bezig houdt.

Dat weet ik.
Ik open die laatste kamer

als het tijd is

om hem te ontsluiten.

Maar nu nog niet.
Ik bereid je er rustig voor

op wat je niet meer weet

of nog niet weet.


Tot zover de eerste vijf pagina's van een boek dat ik schreef.
Ik ga het boek nu voor mezelf printen om het daarna aan mezelf voor te lezen.

En jij?
Nieuwsgierig naar het vervolg?