in de boeien

Donderdag was ik als schoolbegeleider op een school in Noord-Holland.

In de middagpauze at ik mijn brood toen mijn oog viel op wat verbogen stukken hard plastic. Ik meende er handboeien in te herkennen.
Op mijn opgetrokken wenkbrauwen en bijpassende vragende blik reageerde de conciërge:

(hier de telegramstijl weergave van haar vier minuten durende geweldige relaas)

"Ja, dat waren handboeien.

Ze zaten in een kist die hoort bij het thema ‘beroepen’.

H. (naam van de beroepskleuter uit groep 2) had ze er uit gevist en om zijn linkerpols gedaan.

Hij kreeg ze niet af.

Het sleuteltje was weg.

De handboei kwam steeds vaster om zijn pols te zitten.

Ik heb de handboei ‘operatief’met een tang verwijderd.

H. liep daarna juichend door school om iedereen te vertellen dat hij weer vrij was."

(einde telegramverhaal)

We gniffelden wat na, de conciërge en ik, hoofdschuddend. Zoiets verzin je niet.

Wat ik ook niet verzin?

De fijne reacties op mijn boek.

Ze boeien me en, in tegenstelling tot H., die ontboeid werd, blijf ik graag in de handboeien van de lezers en reviewers zitten die op hun beurt geboeid zeggen te zijn door Lente, hoofdpersonage van ‘ik, Lente.’

de hele recensie: http://boeken.blog.nl/leestips/2013/05/23/ik-lente-voert-je-ademloos-mee?utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter

mooie woorden

‘Ik, Lente’ is nu twee weken in de wereld.

De eerste reacties komen binnen. Ik heb de schrijvers ervan niet om toestemming gevraagd om ze in dit blog op te nemen. Vandaar hun initialen. (Naam en adres is bij de redactie bekend ;) )

“Mijn God Jelte van der Kooi wat verschrikkelijk mooi geschreven. Ik ben nog maar op bladzijde 16 - mn jas nog aan- en nou al jubelen mijn hoofd en hart. Met gekrulde tenen lees ik de korte zinnen, ik proef de woorden, alsof ik weer kind ben en leer lezen... Dat is het eerste wat in mij opkomt. Dank je, dat je mij weer even kind laat voelen. Mij dicht bij de ziel brengt... En vast meer mensen...”

(A H, via FaceBook)

“ik, Lente is een 'verse novel' en dat spreek je uit als "vurs novel"... Een roman in versvorm dus. En dat is een bijzondere en gewaagde keuze van de schrijver! En bovenal: heel bijzonder om te mogen lezen!

ik, Lente gaat over Lente. Ze is zestien jaar en woont op een boerderij met haar moeder Zwaan en haar opa. Elke jaar bouwen ze een vogelverschrikker, en haar opa zit in een rolstoel, maar schijnt wel te kunnen lopen.  In het dorp fluistert iedereen over elkaar en op de boerderij is er een bomenrij waar Lente niet voorbij mag lopen. Een overzichtelijk en besloten leven, zo op het oog. Lente's leven wordt op zijn kop gezet als haar  moeder ziek blijkt te zijn en niet lang meer te leven heeft. Stukje bij beetje vertelt Zwaan aan haar dochter over haar leven en haar verleden. Maar is het de hele waarheid, of de halve waarheid?

Dit bovenstaande verhaal wordt dus volledig vertelt in versvorm. In korte regels, maar met heel veel inhoud ertussen. ik, Lente is een verhaal wat je rustig moet lezen en waar je tijd voor moet nemen, anders mis je de helft bij wijze van spreken. Door de korte regels ben je namelijk geneigd om erdoorheen te vliegen, maar dat zou zonde zijn. Het is een verhaal over een meisje wat haar moeder kwijtraakt en naar dat afscheid toewerkt. Dat wordt op een unieke manier beschreven. Met zachte en mooie zinspelingen over een venijnig onderwerp. Ik vind het knap gedaan!”

@Leesdame

“Het dartelt, kronkelt, dwarrelt, duizelt, suist en inspireert. ik, Lente kringelt door en om mijn hoofd als ik de ruimte tussen de woorden opvul met mijn verbeelding. De verse 'verse novel' lezen alleen is niet genoeg; co-creëren is de kunst! ik, Lente voedt het hoofd! Dank Jelte!”

(M. M. via FaceBook)

“Wat is @JelteVanDerKooi geweldig in staat om de kern te raken met subtiliteit. Wauw. Blij dat ik nog even mag doorlezen #iklente #ikzieje”

(E.D. via twitter)

Het boek doet zijn werk nu en ik observeer mensen die het in handen krijgen.

Eergisteren overhandigde ik het boek aan een mede cursist. Ze opende het, las de eerste pagina, keek me aan en zei:

“Lieve hemel, ik krijg er kippenvel van.”

Wil je weten waar ze kippenvel van kreeg?

Hier volgt de eerste pagina van ‘ik Lente’, lees hem door terwijl ik de vindtocht naar meer mooie woorden over mijn boek verder ontdek.

Ik heet Lente.

Mijn moeder

heet Zwaan

en ik zit tegenover mijn opa

als ik dit schrijf.

Hij zwijgt

twee koppen thee

met drie biscuitjes lang.

Hij is slurpend stil

waarbij druppels thee,

deze keer

zonder suiker,

uit zijn mondhoeken glijden

en op de tafel

traanachtige druppels vormen.

Hij kijkt dwars door me

over de akkers

naar zijn eigen horizon.

Ik kijk naar zijn hoofd,

zie de hersenen kraken

maar hoor ze niet knarsen.

Opa zwijgt

op mijn vraag

waarom hij ooit

met oma is getrouwd.

Ik denk dat hij nooit meer

zal stoppen met zwijgen.

meer info:
https://www.facebook.com/ik.Lente
voor (dag)bladen die een recensie-exemplaar willen ontvangen:
ziener@online.nl

de uitgever van ik, Lente: http://www.booklight.nl/

een shot dopamine

Op de avond dat bekend wordt welk boek de Libris literatuurprijs krijgt dwalen mijn gedachten.

Geen zorgen, dat doen ze wel vaker.

Ik loop ze gewoon achterna, geef ze een duw in de rug, sla een arm om hun schouder en geef ze en high five. Dat doe ik met dwalende gedachten.

Gedachten mogen dwalen, zeker na:

“Het is uit. Wat een indrukwekkend verhaal op een prachtige manier verteld. Ontroerend. Mooi!“

De quote kwam uit een bericht van Janet Katerberg. Ze las het boek ‘ik, Lente’, mijn verse novel en reageerde op bovenstaande manier op haar FaceBook pagina.

Ik wil graag wat over haar woorden schrijven. Maar ik doe het niet. Ik wil alleen het gevoel omschrijven dat ik had toen ik het las.

Maar ook dat, merk ik, is niet te doen.

Janets zinnen zijn Kunst en, zo las ik vandaag : “kunst maakt dopamine aan…”

“‘The same part of the brain that is excited when you fall for someone romantically is stimulated when you stare at great works of beauty, researchers have discovered.”

http://www.telegraph.co.uk/culture/art/8501024/Viewing-art-gives-same-pleasure-as-being-in-love.html

“Dopamine speelt een grote rol bij het ervaren van genieten, blijdschap en welzijn.” (aldus wikipedia)

Ik denk dus dat er dopamine bij me vrij kwam toen ik de zinnen las.

En zo hoop ik dat tijdens het lezen van ‘ik, Lente’, bij de lezer ook dopamine wordt aanmaakt. Immers dan heb ik bijgedragen aan een min of meer tijdelijk “ervaren van genieten, blijdschap en welzijn.”

Kijk, zo dwalen mijn gedachten vanavond. Ik loop ze gewoon achterna en omarm ze.

Ondertussen wens ik de auteur van het winnende boek van vanavond een enorme shot dopamine.

Dat het beste boek mag winnen!

een verse novel: tien tips

tien tips: hoe lees ik een verse novel

Ik schrijf dit blog bij mijn boek ‘ik, Lente.’ Het kwam afgelopen maandag uit (29 april)

“Aan de stijl en vorm moet je als fictielezer misschien even wennen,” weet Van der Laan, “maar zelfs doorgewinterde romanlezers gaan bij dit boek overstag. Want ik, Lente is een heftig en meeslepend verhaal, met boeiende dialogen en uitgediepte karakters. Tegelijkertijd is het zo subtiel geschreven, zo ingetogen, in korte, ritmische regels, dat het je raakt door de soberheid en eenvoud.”

Bovenstaande woorden schreef mijn uitgever, Suzanna van der Laan.

Ik ben het met haar eens. Ik schrijf al bijna dertig jaar zoals ik schrijf maar ik besef dat niet iedereen al dertig jaar verse novels leest.

Daarom tien tips om mijn verse novel te lezen.

Een verse novel laat zich niet beschrijven. Je moet het ondergaan.
Enkele kenmerken:

Korte zinnen; meer weglaten dan toevoegen; filmisch; directheid; beschrijvend;...

tien tips voor jou, de hopelijk toekomstig lezer van ‘ik, Lente’, mijn verse novel.

1. sluit je af voor prikkels
2. open je voor prikkels die je tussen de regels door zult vinden
3. zoek niet naar de werkelijkheden, aangezien ze zijn opgebouwd uit verschillende waarheden
4. vreemd vinden mag, moet zelfs
5. herlezen van bladzijden zal vaker voorkomen dan je denkt zonder dat de vaart er uit gaat
6. woorden die je niet begrijpt staan er, bij nadere bestudering, helemaal niet
7. hou de tekst dicht bij jezelf
8. balanceer tussen geloof en ongeloof
9. lees het in 1 keer uit
10. vergeet 1 tot en met 9 en geniet gewoon.

Lezen, dat is kijken, zien en ondergaan!

meer weten?
https://www.facebook.com/ik.Lente (de Facebook pagina bij het boek)
http://www.youtube.com/watch?v=zp-lUH7Dtbw (de titelsong bij 'ik, Lente)