HOE ik schrijf

Ik heb vorige week (op verzoek) beschreven hoe ik mijn boek 'ik, Lente' heb geschreven. HOE dus, op welke manier, volgens welk stramien, volgens welke opbouw. Ik heb mijn manier beschreven op mijn manier, op de bij mij horende 'verse-novel-manier.'

Deze manier past bij me, omwarmt me.

Of ik precies aan je kan overbrengen HOE ik schrijf? Ik heb geen idee. Dat idee heb ik pas als je laat weten in hoeverre het me is gelukt om je te bereiken.

Ik schrijf.

en wanneer ik mag beschrijven

hoe ik schrijf

dan neem ik je mee

gedachteloos

naar zwevende woorden.

Ze wachten op me

hangen ergens in de lucht

die om me heen zijn best doet

om me in zich op te nemen.

De woorden

het zijn er drie, raken me,

in willekeurige volgorde

en ik verberg ze

in de palm van mijn hand

waar ze elkaar vinden

zonder dat ik het zie

omdat de woorden bedekt zijn

door mijn warme handpalm.

drie woorden zijn het

‘vogelverschrikker’

‘prikkeldraadbomen’

‘bron van zotheid’

ze nemen mijn gedachten mee

spelen er mee

zoals mijn gedachten eindeloos spelen

met de woorden.

Ik laat ze leven

of zijn ze in staat

om mijn leven te sturen

een kant op te laten gaan

die ik ontdekkend verken

tot voorbij de bomenrij

die de horizon verbergt.

Ik schrijf

en balanceer daarbij op de grens

van proza en poëzie.

Er lijkt geen grens te zijn.

Die heb ik geschrapt

zoals ik uiteindelijk meer schrap dan schrijf

opdat ik de essentie overlaat

waardoor je zelf

lezer

dat wat ik wegliet

er bij gaat denken.

De woorden die mij vinden zingen

laten me meanderen

door een landschap

dat in mijn hoofd een vorm krijgt.

De drie woorden

ze raken elkaar

na verloop van tijd

versmelten

gaan hun eigen weg

samen

en ik sta er bij

glimlachend

als ik zie

dat de woorden

uiteindelijk niet zonder elkaar kunnen.

Dat ze het verhaal vertellen

dat er al lang was

maar nog nooit was uitgesproken.

Ik schrijf.

Wanneer de laatste punt is gezet

alle woorden fluisterend

op hun plek zijn gevallen

dan kijk ik, laat ik ze gaan

mag je ze lezen

zijn ze van jou

zoals deze woorden

nu

van jou zijn

zoals mijn manier van schrijven

nu jouw manier van lezen is geworden.

Ik schrijf

omdat jij leest

over prikkeldraadbomen

een bron van zotheid

en een vogelverschrikker

opdat jij nu weet

dat ik de woorden vond

in de lucht

die jij uitademde

waardoor het

meer dan je denkt

ook jouw woorden

jouw verhaal is geworden.


meer info:
inkijkexemplaar ik, Lente
http://www.booklight.nl/wp-content/uploads/9789491472275.pdf
ik, Lente http://kooigevecht.blogspot.nl/2013/04/persbericht-ik-lente.html