Samen niet wij

Die onbedwingbare drang om te schrijven. Ik heb hem, elke dag weer. Zeker nadat ik deze week bij de beste singer songwriter de tekst van Maaike Ouboter hoorde.

"Dat ik je mis..." 

Een fijne tekst die meer weglaat dan toevoegt en daardoor veel meer toevoegt doordat ze weglaat.

Ik kreeg van verschillende kanten te horen dat ze in het lied de stijl van mijn laatste roman ( ik, Lente) herkenden.

Het leverde me kippenvel op en ik dacht: Dat wil ik ook: een tekst schrijven die gezongen kan worden. Een lied vol rijm en binnenrijm, een tekst die model kan staan voor een lied. 

Het liet me niet los en gisteravond stroomden de eerste woorden van het lied, mijn lied, binnen.

Ik mag nog schaven en verder schetsen maar ik wil hem nu al even kwijt. Aan jou!

de werktitel?
Samen niet wij

(te zingen door een mevrouw...)

zie je die zwaluw
daar in de schaduw

onder die wolk

die over ons grijst

jij ziet hem komen
waar ik hem zie gaan
vlieg mee op zijn vleugels
helemaal los voortaan
van jou...

je verstikt me
ontwricht me
verdooft me

berooft me

van wie ik was
je wil me

ik stil me

ver van jou

ik jouw vrouw
jij niet mijn man
ik en jij 
samen niet wij
laat me maar vrij
met de zwaluw gaan

het zomert maar niet in mijn hoofd
je bedekte mijn denken

gedachten door je geleidt
ik weet dat ik ga nu

zwaluw me van je 
weet dat ik me bevrijd

ik volg het water
mijn gedachten zullen later

meanderend gaan
op vleugelslagen wiek ik

op de adem van een zucht

een weldoordachte vlucht 
weet dat het beter is
dat het zo veel beter is
voor ons dat wij niet samen is
loslaten niet missen is
het gaan en niet komen is

zie je die zwaluw
daar in de schaduw

onder die wolk

die over ons grijst

jij ziet hem komen
waar ik hem zie gaan
vlieg mee op zijn vleugels
helemaal los voortaan
van jou...